Ойрдоо сэтгэл санаа их тогтворгүй хэцүү байлаа. Гадаа ч гэсэн заримдаа дулаахан заримдаа сэрүүхэн салхитай салхигүй. Ганцаардах юм бол нэг л хоосон санагдаад уйлчихна. Ядаж mp минь байхгүй байсан болохоор бүүр их ганцаардлаа. Тэгээд ганцаардаж зовохгүйн тулд унтах гэж хичээх юм. Бүр ямар нэгэн бодохгүй яагаад ганц ч хором байж болдоггүй юм болоо гэж бодоод дахиал ямар нэгэн бодлууд ар араасаа бодогдоод. Хайртай хүнээсээ салахад ийм хэцүү байдаг гэж бодсонгүй ээ. Надаас тэр минь салаад явлаа гэхэд би тэр хүнд үргэлж санаа зовсон хэвээрээ даарч байгаа болов уу? өлсөж, цангаж байгаа болов уу? хэн нэгэн гомдоовол яанаа над шиг энэ хүнийг хайрлаж чадах хүн байгаа болов уу? гэж бодоод өөрийгөө улам хэцүү байдалд оруулчихаад тэр байдлаасаа гарах гэж тэр минь их ухаалаг, царайлаг болохоор өөр хэн нэгэн сайн хүнтэй таараад аз жаргалтай байна гэсэн бодлоор өөрийгөө хуурна. Өнгөрсөн амьдралаа бас харж үзлээ түүнтэй өнгөрүүлсэн өдөр бүхэн сайхан дурсамжийг дагуулдаг юм байна лээ. Тийм болохоор миний амьдралтай тэр чигтээ холбоотой болчихсон байна. Гадуур алхсан ч, кино үзсэн ч, хоол идсэн ч ер юу ч хийсэн түүнтэйгээ хамт хийдэг байсан болохоор одоо надад хэцүү байсан. тэгээд бас юу ч хийж болохгүй юм шиг санагдсан. Ингээд бодоход салах гэдэг нь надад хэцүү байсан ч энэ зовлон шаналал нь хэдхэн хоног үргэлжлээл тэрний дараа зүгээр болчихно гэж бодсон. магадгүй өнөөдөр хэцүү байсан ч салсан нь хэн хэндээ дээр юм шиг. Гэхдээ хоёулаа хоёр талд ингээд шаналаад суухийн оронд уулзаж ярилцаад асуудлыг нэг тийш нь шийдсэн нь дээр гэж үзээд нэг цэцэрлэгт сууж сэтгэлээ хэн хэндээ нээлээ. Хүн ер нь нээлттэй сэтгэлээ нээж ярих нь хэн хэнийгээ ойлгох чухал үйлдэл юм байна лээ. Тэгээд яагаад салий гэж бодсон яг одоо ямар байгаа гээд бүхий л асуудлаа ярьж үзээд бүх зүйлийг шинээр эхлэхээр шийдсэн. Эхэндээ салсан нь дээр гэж бодсон ч хайрынхаа ухаанлаг үгүүдийг сонсож түүнийхээ зөөлөн царайг хараад бодол минь өөрчлөгдсөн ч юм шиг. Одоо надад их гоё байнаа би түүндээ хайртайгаа бас тэр минь надад ямар их хайртайг улам хүчтэй мэдэрсэн. Шинэ долоо хонгийн эхний өдөр бүх зүйл шинээр эхэлж байгаа мэт санагдаад байна. Би түүнийгээ одоо алдаж болохгүй гэдгээ ойлгосон бид хоёр бие биенээсээ хамааралтай нэг цогц юм байна. Хос зүрх тулж ирсэн саад болгоныг даваад цааш эцсээ хүртэл аялахаа бие биедээ цохилтоороо амласан. Зүрхний минь цохилт зогсох мөчид л аялал минь зогсоно...
No comments:
Post a Comment